آرامگاه لنین

نویسنده: فاضل اسکندر
مترجم: زهرا محمدی
ناشر: فرهنگ نشر نو
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 159
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1395 - دوره چاپ: 1 

مروری بر کتاب 

مجموعه داستان

«آرامگاه لنین»، عنوان گزیده‌‌ای از داستان‌های فاضل اسکندر است . فاضل اسکندر، نویسنده و شاعر ایرانی‌تبار اهل آبخازی است که در سال ١٩٢٩ متولد شده است. پدر او که ایرانی بود در سال ١٩٣٨ و در نتیجه سیاست‌های استالین از شوروی اخراج و به ایران بازگشت داده شد.

فاضل اسکندر بعد از این پدرش را ندید و نزد خانواده مادری‌اش بزرگ شد. او بعد از تحصیلات ابتدایی، به انستیتوی کتابداری مسکو رفت و بعد از سه‌سال تحصیل در رشته کتابداری، به انستیتوی ادبیات گورکی رفت و در سال ١٩٥٤ فارغ‌التحصیل شد. سپس او به روزنامه‌نگاری روی آورد و در سال ١٩٥٦ سردبیر بخش آبخازی در نشر ملی شوروی شد و تا سال ١٩٩٠ در آن‌جا ماند. او در اوایل دهه ٩٠ به مسکو رفت و هم‌اکنون نیز در این شهر زندگی می‌کند.

اولین دفتر شعر فاضل اسکندر در سال ١٩٥٧ با عنوان «راه‌های کوهستانی» به ‌چاپ رسید و در اواخر دهه پنجاه شعرهایش به طور وسیع در یک مجله منتشر شد. او در سال ١٩٦٢ رو به نوشتن آثاری به نثر آورد و نثر طنزآمیز او خاصه در رمان‌های حماسی‌اش باعث شهرت او شد.

بنا به توضیحات ابتدایی «آرامگاه لنین»، فاضل اسکندر خود را نویسنده‌ای می‌داند که بی‌هیچ قید و شرطی روس است اما بیش‌تر از آبخازی می‌نویسد. بسیاری از داستان‌های او در روستایی در آبخازی می‌گذرد، جایی که کودکی او در آنجا گذشته است.

استالین ایده نگهداری جسد لنین را در آرامگاه مطرح کرد تا ‌هزاران‌هزار نفر بیایند و ببینند که لنین در گور نمی‌لرزد. شاید هم حقش بود که بلرزد. ولی مگر می‌گذاشتند؟ دم و دستگاه سری زیرزمینی‌ای دائم مشغول کار بود تا نگذارد تن لنین در گور لرزشی به خود ببیند و همواره او را در همان وضعیت باثباتی که استالین مقرر کرده بود، نگه دارند.

اما احتمالا استالین هم اشتباه می‌کرده. او هم خرافاتی بوده. گذشت زمان نشان داد که اصلا دلیلی برای لرزیدن لنین در گور وجود نداشته. هرچه بود حاصل کارهای خودش بود. آن‌چه را که کاشته بود، برداشت می‌کرد، پس چرا باید بلرزد؟...